BUDAYA DALAM PENDIDIKAN YANG KITA TINGGALKAN

Pada suatu masa dahulu (1940an - 1980an) budaya membersihkan sekolah sebelum memulakan sesi PdP adalah amalan yang menjadi kemestian di dalam sesi persekolahan. Ia amat sinonim dengan sekolah dan menjadi satu amalan resmi bagi semua pentadbir sekolah. Walaupun ia tidak diwartakan sebagai satu kurikulum di dalam mana-mana matapelajaran namun ia adalah sebahagian daripada budaya dan iklim di sekolah pada masa itu.

Budaya sekolah dan iklim sekolah merujuk kepada sejumlah nilai, budaya, praktis-praktis keselamatan dan struktur organisasi di sekolah yang mempengaruhi dan memberi kesan kepada proses pembentukan tingkah laku dan keselamatan pelajar di sekolah. Kaedah Pengajaran dan Pembelajaran (PdP), keterbukaan dan bentuk hubungan yang wujud antara pentadbir, guru, ibu bapa dan pelajar menyumbang kepada pembentukan iklim sekolah. Walau bagaimana pun, budaya sekolah dan iklim sekolah adalah dua bentuk yang saling berkaitan. Namun begitu, iklim sekolah lebih merujuk kepada kesan persekitaran sekolah ke atas pelajar manakala, budaya sekolah lebih merujuk kepada cara dan gaya guru juga staf bekerja dalam satu kumpulan.

Budaya Sekolah
Terry Deal dan Kent Peterson (1993) mentakrifkan budaya sekolah sebagai "realiti dalaman". Robbins dan Alvy (1995) pula meluaskan definisinya sebagai "This inner reality reflects what organizational members care about, what they are willing to spend time doing, what and how they celebrate, and what they talk about."

Manakala Gary Phillips (1993) menyatakan budaya sekolah sebagai,"beliefs,attitudes,and behaviours that characterizes a school in terms of: how people treat and feel abouteach other; the extent to which people feel included and appreciated; and rituals andtraditions refelecting collaboration and collegiality".

Budaya sekolah merupakan sebahagian budaya masyarakat kerana sekolah itu lahir daripada keperluan masyarakat.Semua pelajar sekolah terus didedahkan kepada norma, nilai, simbol dan bahasa yang akan mencorak masa depan mereka.

Budaya sekolah ialah budaya yang dihasilkan oleh sebahagian pelajar dan sebahagian lagi oleh golongan tertentu supaya aktiviti pelajar dapat dikawal. Pendidikan nilai amat diutamakan. Pembudayaan di sekolah dilaksanakan menerusi kurikulum formal dan kurikulum tidak formal.

Namun bermula pada lewat 1990an masyarakat Malaysia berada di dalam keghairahan untuk mencapai status negara industri, menurut kajian bertajuk seperti di bawah:

Hubungan Antara Budaya Formal Sekolah Dan Gaya Pembelajaran Pelajar Dengan Pencapaian Akademik Pelajar Sekolah Menengah Oleh Azizi Yahaya & Nurfaizah Abd. Majid dari Fakulti Pendidikan, Universiti Teknologi Malaysia (2011) di dalam Journal of Educational Psychology and Counseling, volume 2, Jun 2011

Petikan dari kajian tersebut:

"Pendidikan di Malaysia sekarang dikatakan tertumpu kepada usaha untuk mencapai matlamat menjadikan Malaysia sebagai negara industri. Maka sekolah yang dianggap sebagai agen pembudayaan menjadi suatu medan untuk mencapai matlamat ini. Namun sesetengah sekolah yang terlalu ghairah untuk menjadi sebuah sekolah yang cemerlang, terlampau berorientasikan kepada akademik."

Keghairahan ini telah mengakibatkan sesetengah ibubapa meminta budaya membersihkan sekolah oleh murid-murid dan guru diketepikan dan menganggap bahawa ia adalah budaya yang kolot dan perlu dibuang dari budaya dan iklim sekolah tersebut. 

Namun kita lupa sebuah negara yang kaya dan maju masih lagi mengamalkan apa yang kita amalkan berpuluhan tahun lalu dan mereka kekal menjadi sebuah negara yang maju malah menjadi contoh dalam melahirkan rakyat dan masyarakat yang pembersih dan rajin..